Σικοκού

Νησί του Ιαπωνικού αρχιπελάγους, το τέταρτο σε έκταση. Βρίσκεται μεταξύ του νοτιοδυτικού τμήματος του νησιού Χονσού, από το οποίο το χωρίζει η Εσωτερική θάλασσα στα Β, ο πορθμός Κίι στα Ν και το νησί Κιουσού στα Δ· από το τελευταίο αυτό χωρίζεται με τη Διώρυγα Μπούνγκο και βρέχεται από τον Ειρηνικό ωκεανό στα Ν. Έχει σχήμα επίμηκες από ΒΑ προς ΝΔ· ένας κεντρικός λαιμός, που αντιπροσωπεύεται από τον κόλπο Τόσα στα Ν και από τον κόλπο Χιούκι στα Β τη διαιρεί σε δυο ευδιάκριτους πυρήνες. Οι ακτές της Σ. είναι αρκετά οδοντωτές και περιβάλλονται από 75 μικρά και μεγάλα νησιά. Μια πεδινή ή ελαφρά λοφώδης λουρίδα εκτείνεται κατά μήκος των ακτών ενώ το εσωτερικό είναι αρκετά απότομο κι εμφανίζει μια σειρά από ορεινούς όγκους, οι κυριότερες κορυφές των οποίων είναι τα όρη Ισιζούκι (1981 μ.), στο κέντρο, και Τσουρούγκι (1955 μ.) στα Α. Το νησί είναι αρκετά πλούσιο σε ποταμούς, ο μεγαλύτερος απ’ τους οποίους είναι ο Γιοσίνο (220 χλμ.). Το όνομα του νησιού προέρχεται από την αρχαία διοικητική υποδιαίρεση σε τέσσερις επαρχίες, που σήμερα αντικαταστάθηκαν από τους νομούς Τοκουσίμα, Καγκάβα, Εχίμε και Κότσι. Η Σ. έχει έκταση 18 808 τ. χλμ., με 2659 χλμ. ακτών, και με πληθυσμό 4 224 000 κατ. Οι πιο αξιόλογες πόλεις βρίσκονται όλες κατά μήκος των ακτών ή κοντά σ’ αυτές: Τακαμάτσου προς ΒΑ, Τοκουσίμα στα Α, Κότσι στα Ν, Ματσουγιάμα στα ΒΔ και στα Β οι πόλεις Iμαμπάρι και Νιχάμα.